İncelemem ve fotoğraf yürüyüşüm Barbados adasının başkenti Bridgetown'da.
Yolcu gemisi günlüğü. On üçüncü gün.
Arazi! Barbados'a geldi. Açıkçası, denizde altı gün bile bu Karayip adasında bir günden daha ilginçti.
Burası sıkıcı! Bu ada volkanik kökenli değil mercandır ve bu nedenle bir tahta gibi düzdür, burada dağlar veya volkanlar yoktur ve doğa özellikle insanlar tarafından ezilmiştir - aslında, tüm ada inşa edilmiştir ve inşa edilmiştir. tabii, tatsız ve düzensiz.
İnsanlar, bu tür yerlerde alışılmış olduğu gibi, çoğunlukla mokasendir. Samimiyet ve gülümseme bakımından farklılık göstermezler, ancak saldırganlık da göstermezler. Ne yazık ki, kamerayı sevmiyorlar çünkü onun ruhlarını kaçırdığına inanıyorlar, bu yüzden ilginç ve canlı resimler yapmak işe yaramadı. İngilizce konuşuyorlar ama fena değil. Bu arada, burası benim ilk İngilizce konuşulan ülkem. Shakespeare geleceğin gezginlerinin böyle gürültülü bir yerde onun diline aşina olacağını bilirdi!
Kendimizi başkent Bridgetown'da bir yürüyüşle sınırladık. Genel olarak, gidecek başka bir yer yok. Şehri dolaştık, insanlara, sokaklara, evlere, pazarlara baktık. Başkent, çirkin ve ihmal edilmiş bir şehir, dik kulübeler ve korkunç çöplerle dolu dükkanlar. Ama bir sömürge mirası var! Ama ona ne yaptılar? Bu doğru - sıçtın! Yürüyüşün sonunda bir şişe Karayip birası içtiğimiz sahile baktık ve gemiye geri döndük.
Sonuç olarak, bu ülkede aynı anda iki rekor kırıldı: bu bizim ayrı bir eyalete yaptığımız en kısa (3 saat) ve en bütçeli (bira için 3 dolar) ziyaretimiz.
Gemideki kardeşlerimizin kıyıda oyalanmalarından yararlanarak, yarı boş bir vapurda dinlenmeye karar verdik. 13 gün sonra ilk kez bellerini jakuzinin köpüren sularına daldırdılar ve ben de su kaydırağından aşağı indim - bu arada, hayatımda ilk kez. İki kişilik 0.33 bira, bir kaydırak ve bir jakuzi - bu Barbados'ta dizginsiz eğlencenin uçurumuna daldılar. Ama gülmeyin, hala bir emeklilik gezimiz var.
